woensdag 29 oktober 2014

Waarom is fotografie kunst ?

Fotografie beeld de visie van de fotograaf uit. Is het realistisch of niet, wanneer je naar een foto kijkt is dat fragment  dat in de realiteit heeft bestaan. Maar er is een twist. Je kijkt eigenlijk naar het beeld dat de fotograaf heeft gecreëerd. Hoe hij deze gekozen heeft de foto te nemen waardoor de foto een vorm van kunst wordt.
In sommige gevallen wordt een bepaald object niet of nauwelijks bekeken, maar kan op zo een manier gefotografeerd worden dat het object of voorstelling waarde krijgt. Dit is juist het gebied waar fotografie geen foto’s schiet, maar kunst creëert. Waar de fotograaf een kunstenaar wordt.
Neem als voorbeeld een stoel. Een normale huiskamerstoel die een beetje verborgen staat in de hoek. Normaal gesproken niet veel bijzonders, toch? Een foto van de stoel, kan een gewone weergave van de realiteit geven. Maar als de fotograaf de doelstelling heeft om de stoel in de picture te zetten gaat hij de compositie van de foto heel anders inzetten. Plotseling, begint de foto te leven en gevoel op te wekken.

maandag 20 oktober 2014

Mijn tekstje tijdens het toonmoment in de academie


Tijdens het tonen van mijn foto's in de academie ,had ik ook een tekstje voorzien die er bij hoorde.

Een zee van rust

Ik ben geboren in Knokke en heb mijn eerste levensjaren in West-Kappele gewoond.
Als je opgroeit met je voeten in de zee, dan blijft dat water aan je trekken. Je kunt de zee loslaten ,maar de zee laat jou nooit los. Als ik op reis ga trek ik ook altijd naar steden die aan de zee liggen . Onbewust haast. De zee is nu eenmaal met niets te vergelijken. Als ik in mijn stad ben, dan kijk ik naar de huizen. Ik ken elke steen en elke onheffenheid van de steen. Maar de zee, die horizon, die kun je niet kennen. Ter zelfedertijd is het een oerbeeld ,een beeld dat al miljoen jaren hetzelfde is. Onze verre voorouders moeten hetzelfde gezien hebben. Je ziet er letterlijk de eeuwigheid. Geen beging ,geen verval. En dat beeld ,dat idee, kalmeert me. Sust me. Geeft me rust.

Plots viel er een stilte in de ruimte van de academie !


maandag 13 oktober 2014

Mijn wereld als fotograaf

 Onze wereld is snel , luidruchtig, kleurrijk, vol afleiding. Ik probeer iets te maken zoals een oase, een plaats om rust te bieden, misschien om te mediteren voor een tijdje. Rust, eenzaamheid, een moment om te ademen - het zijn allemaal aspecten van mijn werk. Ik maak foto's  van pad op golfbrekers, steigers , bruggen - uitnodigingen die een kijker doen dwalen. Meestal is er geen duidelijke bestemming. Het is aan het individu om hun eigen weg te vinden, om hun eigen fantasie te gebruiken, om hun eigen verhalen, drama's, tragedies, komedies maken. Ik gebruik vaak een theater analogie. Voordat acteurs op het podium komen, of voor een concert begint, is er een bepaalde sfeer van verwachting. Ik geniet van dat en het is vruchtbaar voor onze eigen creativiteit. Zodra de personages verschijnen of de muziek begint, worden we geleid in iemand anders zijn verhaal. Na de voorstelling,  blijf het in het geheugen hangen en zullen onze gedachten  zeer actief zijn. Mijn beelden zijn over de stemming en sfeer van voor, na en tussen de gebeurtenissen. Het gaat ook om pure schoonheid. Als ik  een mooie voorwerp zie wil ik een foto, een portret  maken. Als ik iets zie dat me emotioneel raakt , heeft een aantrekkingskracht op me,  ik weet niet waarom maar ik wil er een foto van maken. Het leven is een wonder, deze wereld is een wonder, en vaak voel ik  me helemaal verblind door wat ik zie. Ik voel me bevoorrecht om deze foto's te kunnen maken.

woensdag 8 oktober 2014

Het resultaat van fotokunst

Het is bij fotokunst waarschijnlijk zoals bij elke andere vorm van kunst: het resultaat.                           Het resultaat zegt vaak heel veel over de kunstenaar zelf. Wat en hoe wordt iets in beeld gebracht en waarom deed hij dat ? Dat maakt het voor mij dan ook gemakkelijk om me voor te stellen:en de rest van mezelf vind je in mijn beelden. Er zijn echter altijd 3 partijen: de fotokunstenaar, het onderwerp en de toeschouwer. Uiteindelijk is het aan de toeschouwer om het resultaat te bekijken en te interpreteren. De toeschouwer kan er dan zélf een verhaal bij verzinnen of trachten na te gaan wat de bedoeling was van de fotokunstenaar.De voorbije 5 jaar fotokunstopleiding hebben we vooral geleerd om te kijken. Om te kijken in zwart en wit, in licht en donker maar ook in kleurtinten. Om te trachten te observeren wat andere mensen niet onmiddellijk zien en dat op de gevoelige plaat vastleggen op een manier dat je er een stukje van jezelf inlegt.