Mijn tekstje tijdens het toonmoment in de academie

Tijdens het tonen van mijn foto's in de academie ,had ik ook een tekstje voorzien die er bij hoorde.

Een zee van rust

Ik ben geboren in Knokke en heb mijn eerste levensjaren in West-Kappele gewoond.
Als je opgroeit met je voeten in de zee, dan blijft dat water aan je trekken. Je kunt de zee loslaten ,maar de zee laat jou nooit los. Als ik op reis ga trek ik ook altijd naar steden die aan de zee liggen . Onbewust haast. De zee is nu eenmaal met niets te vergelijken. Als ik in mijn stad ben, dan kijk ik naar de huizen. Ik ken elke steen en elke onheffenheid van de steen. Maar de zee, die horizon, die kun je niet kennen. Ter zelfedertijd is het een oerbeeld ,een beeld dat al miljoen jaren hetzelfde is. Onze verre voorouders moeten hetzelfde gezien hebben. Je ziet er letterlijk de eeuwigheid. Geen beging ,geen verval. En dat beeld ,dat idee, kalmeert me. Sust me. Geeft me rust.

Plots viel er een stilte in de ruimte van de academie !