Toen ik ongeveer 15 jaar geleden voor het eerst een foto zag van Ansel Adams (beste amerikaans landschapsfotograaf 1902-1984 ) in een tijdschrift tegenkwam,was ik direct verkocht.De foto raakte mij diep,zonder dat ik kon omschrijven waarom.Ik wist nog helemaal niets van sterke gevoel voor compostie,van de goed doordachte belichting en van het nauwgezette werk in de doka.Wel wist ik dat ik dit adembenemend mooi vond.Op dat moment onstond mijn liefde voor fotografie.Ik kocht tijdschriften en fotoboeken van de meester zelf.Eindeloos kon in er in bladeren en wegdromen over hoe het zou zijn om zelf die landschappen te zien en te reizen naar verre oorden.Fantaseren over ruige en ongerepte berggebieden ver weg van de beschaving.Het bleef bij dromen en fantaseren,ik ging niet reizen en ik ging helemaal niet fotograferen eerst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten